بازتاب تکرار در سروده های سعاد الصباح و نادر نادرپور

شگرد ادبی تکرار، جهت القای موسیقی کلام و انسجام متن، کارکردی­ برجسته­ دارد. این عنصر بلاغی در شعر معاصر، نقشی فراتر از شعر کلاسیک ایفا می­ کند زیرا در شعر نو، وظیفۀ انتقال احساسات و عواطف درونی و ایجاد آهنگ دراماتیک، بر عملکردهای تکرار افزوده­ شده­است. جستار حاضر، بر آن است تا انواع تکرار را در دو دفتر شعری «رسائل من الزمن الجمیل» از «سعاد صباح» و «گیاه و سنگ نه، آتش» از «نادر نادرپور» بررسی­ کند. از جمله دستاوردهای پژوهش، این است که تکرارِ سازه ­های نحوی در سطوح صامت، مصوت، هجا، واژه، ترکیب­های اضافی، جمله­ های خبری و انشایی، در سروده­ های این دو شاعر بروز ­یافته ­است که کاربستِ هرکدام، به متمرکز­شدن دلالت در ذهن خواننده، تداوم یک عمل یا حالت و برجسته­سازی مضمون می­ انجامد.